Satellietontvanger

Tegen “vijven” loopt de camping vanwege het weekend aardig vol.

Mijn oog valt op een caravan die met een “mover” wordt verplaatst, je ziet het aan de schokkende beweging. Even later rijdt de combinatie richting uitgang van de camping.

Enige ogenblikken later zie ik de caravan dan als het ware onder mij door rijden, want dit verhaal speelt zich af op een terrassen camping.

Na wat heen en weer gemanoeuvreer staat de caravan van het VUT echtpaar “goed” naar de zin van de vrouw.

Het is een vrij nieuwe caravan met een schotel op het dak, geheel voorzien van een automatische “satfinder”. Allereerst wordt de stroom aangesloten, en omdat ik van bovenaf het allemaal gaande kon slaan, zag ik dat de “autosatfinder” allerlei rondjes draaide en voor en achterover sloeg om de juiste positie te vinden, hetgeen niet goed lukte want de schotel bleef maar bewegen.

Uiteindelijk gaf het “uitgewerkte” echtpaar het maar op. De combinatie stond nog steeds aangekoppeld en de pootjes van de caravan nog ingedraaid. Na nog een poging te hebben gewaagd om de schotel in de juiste positie te krijgen, om de Astra satelliet te bereiken, geven ze het nu definitief op.

De stoelen en de tafel komen uit het serviceluik en even later staat de “borrel” op tafel.

Omdat de afstand van elkaar niet ver is, hoor ik de man tegen zijn vrouw zeggen;

“Nu zijn we voor niks verkast!”, We hebben nog geen ontvangst. Morgen nog maar eens proberen, zegt de vrouw zichtbaar teleurgesteld in hun nieuwe techniek.

Ben je een weekendje weg en kun je nog niet kijken naar je favoriete “soap”.

“Elevatie”, mevrouw, denk ik bij mij zelf. Maar dat komt morgen.

Maar wel even de “pootjes” uitdraaien!

Ariën Beersma

Mei 2004 Gulpen Limburg.