2004 Reisverslag Pyreneeën
12 mei 2004.
Het jaar 2004 is het begin van ons gepensioneerde leven, om precies te zijn 1 mei van dit jaar.
Hoe om te gaan met al deze vrije tijd? Nu, gewoon lekker genieten van je vrije tijd en met de caravan Europa in.
Voorheen maakte ik per dag een soort reisverslag van alle relevante gegevens, zoals
“het weer”, “ het aantal kilometers”, “het benzine verbruik” en zo meer. Ook beschreef ik de campings en hun omgeving en meer van dat soort informatie. Bij onze eerste reis in de VUT ben ik dit niet van plan. Deze reis doe ik het anders, hoe?, dat weet ik nog niet, ik zie wel. Wel weet ik, dat we zo’n 6 weken hebben gepland om te wennen aan de VUT.
Nu 12 mei is het zover.
Na 2 weken, waarin eerst onze dochter getrouwd is, zijn we zover. Het is wel fijn om de voorbereiding te doen in een zee van tijd, komt het vandaag niet, dan komt het morgen.
De voorbereiding van het huwelijk gaat uitstekend. Op 7 mei is de trouwdatum, een super mooie dag, alleen werkt het weer niet echt mee. Maar leuke zaken gaan snel voorbij en zo vertrekken we op woensdag ochtend om een uur of 10 naar het zuiden.
De gebruikelijke files op de A 2 staan er nog, evenzo bij Eindhoven. Nabij Maastricht nemen we de verkeerde route op de N 278 en komen we ineens in België terecht. Op een geschikte plaats waar we kunnen keren met onze combinatie, komen we tegen drieën aan op de camping van Gulpen. De panorama camping waar we vorig jaar ook zijn geweest. Het is even schrikken als we zien dat de oude boerderij heeft plaats gemaakt voor een modern gebouw, compleet voorzien van receptie en restaurant. Ook het zwembad heeft een opknap beurt gekregen, alleen lijkt het water nog erg koud. Het is nog fris in deze tijd en toch hebben wij in Limburg in deze periode al eens 30gr gehad. Ondanks de kou compenseert de omgeving veel. Al kijkend van onder de luifel ontwaar ik een prachtig glooiend landschap met veel groen, groen in diverse tinten, afgewisseld door bruine stroken, pas ingezaaid in de Limburgse löss, een soort klei, zo leerden wij vroeger op school bij de aardrijkskunde les.
Ook doet het een beetje Toscaans aan. Hier en daar een paar rijtjes populieren, afgewisseld door grasland omzoomd met bosranden. Af en toe steekt een kerktoren of boerderij net boven de heuvelrug uit. In de verte van dit natuur genot staan windmolens met hun aanwezigheid in de moderne tijd, hun werk te doen. Ontsierend?, Ja, maar niet echt storend. Bovendien staan ze in Duitsland. Ja, wij kijken grens overschrijdend!
Nu het weer zich van de zonnige kant laat zien, kunnen we de wandelschoenen aan.
De omgeving van de camping leent zich uitstekend voor het wandelen in diverse richtingen. Vooral nu in de lente, is de natuur ontluikend in vele kleuren groen. Eiken en beuken in hun nieuwe jas. Grasvelden met allerlei kleuren bloemen, geel, wit en soms voorzien met purper klaver. Schitterend om van te genieten. Ook de lokroepen en het fluiten van diverse vogels is niet van de lucht. Glooiend is het landschap en de zon is van de partij.
Wat wil een mens nog meer?
Leuke plaatsjes in de omgeving: Gulpen-Partij-Slenaken-Euvenum-Wijlre-Vaals-Mechelen.
Tegen “vijven” loopt de camping vanwege het weekend aardig vol. Mijn oog valt op een caravan die met een “mover” wordt verplaatst, je ziet het aan de schokkende beweging. Even later rijdt de combinatie richting uitgang van de camping.
Enige ogenblikken later zie ik de caravan als het ware onder mij door rijden, want dit verhaal speelt zich af op een terrassen camping. Na wat heen en weer gemanoeuvreer staat de caravan van het VUT echtpaar “goed” naar de zin van de vrouw.
Het is een vrij nieuwe caravan met een schotel op het dak, geheel voorzien van een automatische “satfinder”. Allereerst wordt de stroom aangesloten, en omdat ik van bovenaf het allemaal gade sla, zag ik dat de “autosatfinder” allerlei rondjes draaide en voor en achterover sloeg om de juiste positie te vinden, wat niet goed lukte want de schotel bleef maar bewegen.
Uiteindelijk gaf het “uitgewerkte” echtpaar het maar op. De combinatie stond nog steeds aangekoppeld en de pootjes van de caravan nog ingedraaid. Na nog een poging te hebben gewaagd om de schotel in de juiste positie te krijgen om de Astra satelliet te bereiken, geven ze het nu definitief op.
De stoelen en de tafel komen uit het serviceluik en even later staat de “borrel” op tafel. Omdat de afstand van elkaar niet ver is, hoor ik de man tegen zijn vrouw zeggen; “Nu zijn we voor niks verkast!” en we hebben nog geen ontvangst. Morgen nog maar eens proberen, zegt de vrouw zichtbaar teleurgesteld in hun nieuwe techniek. Ben je een weekendje weg en kun je nog niet kijken naar je favoriete “soap”.
“Elevatie”, mevrouw, denk ik bij mij zelf.
Maar dat komt morgen. Maar wel even de “pootjes” uitdraaien!
Mei 2004 Gulpen Limburg.
Inmiddels is het woensdag 19 mei. Het weekje Limburgs heuvelland is ons uitstekend bevallen. Een week met redelijk weer, zeker de laatste dagen.
Routine matig zijn we klaar voor vertrek. Via Maastricht-Luik-Thionville-Metz en Nancy belanden we op camping Brabois. Een camping die we ook enige jaren geleden al eens hebben bezocht. Omdat we er een bepaalde voorstelling van hebben, beantwoordde nu niets meer aan dat patroon. Het was veranderd, geordend, geciviliseerd en zeker geschikt voor 1 of meer nachten.
Dyon, de hoofdstad van de Bourgogne en bekend om zijn mosterd en Crême de Cassis, maar ook fameus om de paleizen van de Ducs de Bourgogne.
Vanaf Camping du Lac is het een klein half uurtje wandelen naar het centrum van de stad.
De binnenstad is autovrij, alleen stadsbussen rijden door het centrum. Ook is er een uitgezette stads wandeling met als symbool van de stad “de Uil”. Als souvenir is een potje Moutarde de Dyon onontbeerlijk. Eveneens de Crême de Cassis, een likeur welke zich goed laat combineren met een droge witte Bourgogne wijn en dan het bekende drankje “Kir” heet, mits gekoeld!
Zondag 23 mei. We hebben Dyon achter ons gelaten. Ook besluiten we om via de autoroute te gaan omdat secundair te veel ophoud. We rijden in de richting van Clermont-Ferrand. Bij Lyon-Dardilly willen we de RN nemen, maar deze stond nergens aangegeven. De weg gaat door de tunnels van Lyon en dan richting Saint-Etienne.
De tol (péage) valt altijd tegen qua kosten, maar de wegen zijn goed en je schiet lekker op.
Na St Etienne komt de Auvergne in zicht. Ruige natuur en de “route” slingert zich er prachtig doorheen. Bij Clermont-Ferrand, na 400km gaan we op zoek naar camping municipal
Cournon d ‘Auvergne. De camping heeft ruime plaatsen, alle faciliteiten en een meertje om in te baden en te vissen. Wel is het nagenoeg leeg zo vroeg in het seizoen, 2 á 3 caravans en een tentje. Wel een verschil met het drukke Dyon.
Morgen gaan we de omgeving verkennen en dan naar de Puy de Dôme.
25 mei. Mijn verjaardag. Vandaag ben ik 59 jaar geworden. Het is s'morgens fris maar de hemel is onbewolkt, de zon schijnt uitbundig en het humeur is goed. Na de koffie met appelgebak rijden we via Clermount naar de Puy de Dôme. De weg er naar toe is op zich zelf zeer de moeite waard. en leid door de buitenwijken van Clermont richting Vulcania. Bij de opgang van de weg naar boven mag je €4.50 voldoen om door te rijden wat achteraf best de prijs waard is.
Naar boven rijdend op een goede weg met 12% stijging ontwaar je een landschap van uitgedoofde vulkanen. En dan te bedenken dat men met de fiets over een lengte van 8km naar boven moet. De auto heeft er in de 2de versnelling al moeite mee. Boven gekomen langs afgronden en steile muren, staat de parkeerplaats vol met bussen en auto’s. Op de top van de Puy de Dôme staat een batterij aan telecommunicatie met een hele hoge antenne.
Verder is er een weerstation.
Maar wat interessant is, dat er in de Romeins-Griekse tijd een z.g tempel van Mercurius heeft gestaan. Thans is men doende om de restauratie aan te vangen. En dan te bedenken hoe het bouwmateriaal in die dagen omhoog gesleept moest worden. Bijna ondoenlijk.
Het uitzicht is werkelijk fenomenaal. Overal staan oriëntatie tafels die in iedere richting wijzen en aangeven wat je ziet. Verder is er een restaurant en een informatie centrum.
Je kunt er wandelen en van de uitzichten genieten.
Wat ook leuk is om te vermelden het volgende: Bij het monument van de Puy de Dôme is een plaquette van de legendarische Tourrenner en Limburger Jan Nolten. In een heroïsche strijd waarbij hij op kop lag om de klim etappe te winnen, wordt hij voor de top van de berg door de Campionissimo Fausto Coppi ingehaald en werd zodoende tweede.
Wat ook opmerkelijk is dat zijn de “vliegen”, die op deze hoogte (1425m) talrijk voorkomen, evenzo talrijk als de zwaluwen die zich genoeg doen met deze vliegen maaltijd.
Tip: Winkelcentrum Auchan Plein-sud.
Hypermarché.
26 mei 2004. Vanaf Cournon Clermont-Ferrand vertrokken via de RN 89. Deze weg gaat bij Cl.Ferrand flink omhoog en vrij smal en het wegdek is slecht. Dit komt omdat er een nieuwe weg in aanbouw is. Enkele stukken hiervan zijn al klaar en kunnen bereden worden. Wel moet er tol betaald worden. De totale afstand van Cl Ferrand naar Bordeaux is ruim 300km, dwars door de Limousine-Coreze en Dordogne. Bij Saint Emilion de A 89 verlaten en terecht gekomen in Abzac op camping Le Paradis. Een eenvoudige camping met een visvijver. Morgen gaan we de omgeving verkennen en een kijkje te nemen in het beroemde wijnstadje Saint Emilion.
27 mei. Na Saint-Emilion bekeken te hebben, besluiten we om te verkassen naar de camping
La Barbanne. Een prachtig gelegen camping aan een meertje tussen de wijngaarden van
St Emilion en Pomerol. Wat héél leuk is, vooral voor mij als wijnkenner en liefhebber zijn de “chateaux”. Onvoorstelbaar, iedere wijngaard heeft zijn “chateau”, soms een echt kasteeltje en soms niet meer dan een oude schuur of “krot” wat de naam “chateau” draagt.
Vanmiddag gaan we een bezoek brengen aan een “cave” in St Emilion in het wijnstadje van naam en faam.
28 mei. Mooi weer! Eerst boodschappen gedaan in Limbourne Centre Commercial.
Lekker in de zon op de camping gezeten en een lange wandeling gemaakt.
We hebben nu veel plezier van onze schotelontvanger. Het is een heel gedoe om de antenne goed te richten. Dat is millimeterwerk, maar als het eenmaal goed staat kun je alles ontvangen. Haarscherp en in stereogeluid. Ook alle Nederlandse radiozenders. Het geeft je soms wel het idee dat je in Nederland bent i.p.v. ergens in Zuid-Frankrijk of elders in Europa.
29 mei zaterdag. Een schitterend mooie dag. Hoge druk op de barometer. Tijd om even te vissen in het “Plan d’Eau”. Naast de vele eenden zitten er brasems en karpers, en dat bleek ook wel, want toen ik een poosje aan het vissen was, liep opeens de werpmolen af door de “slip”. Opgewonden als ik was voelde ik dat ik beet had. Nadat ik de “slip” wat vaster draaide “knapte “ de lijn. Potverdikke, het was een grote, zeker weten!
Nu we midden tussen de “wijn” staan moeten we ook proeven en kopen. Over het algemeen biedt ieder huis “Chateau” deze faciliteit. Proeven en kopen, maar dat laatste is vrij prijzig.
Je gaat niet voor 1 fles, maar men verwacht dat je er minstens 6 koopt. De gemiddelde prijs per fles ligt rond de € 10.- , maar € 18.- tot € 30.- is geen uitzondering.
Wat ook leuk is, om een “toertje” langs de wijnvelden en chateaus te maken. St, Emilion-Pomerol en Lussac zijn beslist de moeite waard om te aanschouwen. De wijn gebieden zijn weids. Overal wijnstokken en het schijnt dat iedere “Clos” een ander “terroir” heeft. De grondsoorten die zoveel verschillen van elkaar dat het de kwaliteit en smaak van de wijn beïnvloed. Het verschil tussen Grand Cru of Grand Cru Classé.
30 mei. Zondag 1ste Pinksterdag. Het heeft de hele nacht en ochtend geregend. Was het gisteren nog hemels mooi weer, nu is het mis. Na de koffie; gekeken of er markt is in St Emilion, maar waarschijnlijk heeft deze vanwege de regen geen doorgang. Nergens is in het stadje is enige activiteit van markt waar te nemen.
Dan maar wat rondneuzen in de “caves dégustation” proeverijen in kleine en grote wijnwinkels en ook een echte wijnkelder bekeken. Bijzonder imposant. De uit de mergel gehakte kelders en gangen met meerdere verdiepingen, gevuld met duizenden flessen wijn en talloze vaten die daar liggen te rijpen. Flessen, bedekt met schimmel, die er al jaren liggen in afwachting van etikettering en verkoop. Je moet dan wel bereid zijn om € 15.- of meer neer te tellen om dit goddelijk vocht te bemachtigen.
Al met al zéér de moeite waard.
Clos de Munut Saint-Emilion Cru Classé.
Bordeaux, stad aan de Garonne. Departement Gironde.
Bordeaux is als een “kurk” tussen de wijn. Een stad, gelegen midden tussen de wijnstokken. Overal waar je kijkt is wijn, en wijn is het belangrijkste middel van bestaan voor de stad. Alle regionen rondom de stad verhandelen hier hun producten aan de oevers van de Garonne wat Bordeaux de wijnstad van Frankrijk maakt.
Bij het binnenkomen van de stad over de oude bogenbrug, gelijk de wielrenners uit de Tour de France, kijk je op de skyline van de stad en dat doet je gelijk associëren met Boedapest. Mooi grote gebouwen langs kilometers kade.
Door de smalle straatjes heb je een inkijk in de stad. Smal en donker, vol met geparkeerde auto’s. Het geheel maakt een sjofele indruk. Er wordt volop gewerkt aan de straten en bruggen om het geheel een beter aanzicht te geven. Bordeaux; Ville de vin!
1 juni 2004. Bijna alweer een half jaar van dit jaar voorbij. Eén maand pre-pensioen bevalt tot nu toe uitstekend, ondanks de regen van de laatste 2 dagen in Saint-Emilion.
We vertrekken naar het zuiden. Biaritz-Bidart om precies te zijn. Via de N 89 naar Bordeaux, dan de Rocade, de ring om Bordeaux naar de A 63 naar Bayonne.
De Rocade is s’morgens gelijk aan de A 10, de rondweg rond Amsterdam. Volledig dicht en af en toe stilstaand vervolgen we onze route. Wat opvalt als we eenmaal op de tolvrije A 63 rijden, is dat er duizenden vrachtauto’s, die vooral uit Spanje en Portugal komen in lange files stilstaan. Zeker een dikke 50 km. Af en toe zie groepjes chauffeurs met elkaar pratend midden op de snelweg staan, gewoon omdat ze niet verder kunnen. Af en toe zit er een caravan of camper tussen de vrachtauto’s. Ik betwijfel of deze vanavond op hun geplande plaats van bestemming komen gezien de kilometers lange file.
Voor ons gaat de reis voorspoedig en tegen drieën komen we aan op de camping in Bidart, Camping Sunelia, een mooie camping met niet al te grote plaatsen. Er staan voornamelijk Nederlanders en Britten. Campingcheques natuurlijk, en dat is ook logisch, want het scheelt aanzienlijk in de prijs.
De omgeving en de stad Biaritz is imposant qua natuurschoon en architectuur.
De Atlantische kust is zeer nadrukkelijk aanwezig. Hoge golven met lange bekers en eb en vloed met een hoog verval.
De stad is een mondaine badplaats met een lange historie. Het zijn voornamelijk de Engelsen die deze badplaats hebben ontwikkeld. Grote statige hotels en gebouwen vormen het hoofd gerecht van deze metropool onder de badplaatsen. Ook de vele villa’s, met hun aparte 1900 jaren stijl, zouden niet misstaan in een filmset van een “crime” of “Dracula”.
Opvallend zijn de goed onderhouden en prachtige wandelpaden, die onder en boven langs mooie uitzichten slingeren en langs de zee, om dan weer in de stad uit te komen.
Saint Jean de Luz. Is Biaritz het Scheveningen van de badplaatsen, dan is St Jean de Luz zeker het Zandvoort onder de badplaatsen. Compact en gezellig met een breed zandstrand en een mooie brede wandel promenade die zich langs de gehele baai uitstrekt. St Jean de Luz is al in 1895 bekend als badplaats en zijn bekendheid als vluchtplaats voor schepen is al in de Middeleeuwen bekend. Aan de rechterzijde van de baai is een botanische wandeltuin met een prachtig uitzicht, over de baai en de stad, de beloning van de geleidelijke klim naar boven.
Ook is St Jean de Luz een aanlegplaats van cruise schepen die ladingen toeristen aanbrengen om deze leuke badplaats in het Baskische land te bezoeken.
San Sebastian. Donostia in het Baskisch, is een prachtige stad gelegen aan zee.
De stads bewoners hebben twee schone en brede zandstranden tot hun beschikking. Ook de vele pleinen vallen op door het vele groen, bomen en bloeiende struiken. Ook de vele balkons van de hoge flatgebouwen tooien in een weelderige bloemenpracht. Het verkeer wordt goed door de stad geleid en er zijn voldoende parkeer garages. Ook aanbevelings- waardig is een bezoek aan de “Tapas bars” en restaurants waar je heerlijke kleine hapjes voor een redelijke prijs kunt eten in de Spaans-Baskische traditie.
Vanuit Frankrijk is San Sebastian gemakkelijk te bereiken via de “peage” of via St Jean de Luz naar de Spaanse grens.
2004 Camping Sunelia “Burrea” Bidart Baskenland Frankrijk.
Op 3 kilometer voorbij Biarritz, gelegen in een buitenwijk van Bidart.
De camping is mooi gelegen en voorzien van ruime plaatsen met veel groen.
De sanitaire voorzieningen zijn samen gebracht in een groot toilet gebouw.
Ruim voldoende wc ’s en douches evenals overige was/droog en andere toilet voorzieningen.
Er is een fraai zwembad met een bar. Een winkeltje en een afhaal restaurant.
S’morgens verse baguettes.
Een camping die is aan te bevelen gezien de vele mogelijkheden van en in de omgeving.
15 juni. Vandaag verkast van Bidart-Biaritz naar Argeles-Gazost in de Pyreneeën.
We komen terecht op camping “Les Trois Vallees”. Inderdaad, midden tussen de bergen.
De route via de autoweg is vrij eenvoudig. Afslag Lourdes en dan naar Argeles.
Tegen 12 uur staan we al op de plaats en genieten van de omgeving.
Andere kampeerders op Sunelia hebben deze camping aanbevolen. Ook behoort deze camping aan de zelfde organisatie. Op een groot veld met relatief weinig schaduw zijn redelijk grote plaatsen. De voorzieningen zijn netjes en toereikend. Het zwembad is echt mooi en er is een verwarmd binnenbad. Omdat de camping in het voor en naseizoen ACSI is staan we voor weinig Euri compleet met alle voorzieningen exclusief Tax.
Vanmiddag zijn we gelijk in de nabije omgeving een tocht gaan maken. Deze bracht ons naar Castelets en de Porte d’Espagne. Deze in een natuurgebied gelegen beziens waardigheid is beslist de moeite waard van een bezoek. Prachtige watervallen van verschillende beken die samenkomen in een donderend geraas en geweld, door een nauwe sleuf geperst, waarbij het water hoog op gestoven wordt zodat je door een dichte waas van waterdamp moet gaan. Verder is de natuur op deze hoogte wonderbaarlijk en het beschermen hiervan de moeite waard.
16 juni. Argeles-Tourmalet-Lourdes, een prachtige rit door het Parc National des Pyrenees. Werkelijk fantastisch natuur. Via vele haarspeldbochten naar de top van de Tourmalet. 2115 meter boven zeeniveau. We zijn bij de eeuwige sneeuw. Dan te bedenken dat Tour renners hier naar boven rijden. Zo ook nu, gezien de vele wielerliefhebbers. De weg is vol beschreven met namen van helden uit de Tour de France. Boven op de top van de Tourmalet zijn vele plaquettes en een borstbeeld van Jaques Goddet, die vele jaren directeur was van de Tour. In 1910 deed de Tour deze berg al aan. Via La Mongie, een modern ski ressort naar Lourdes. Je moet het gezien hebben om er over mee te kunnen praten. Best indrukwekkend, echter de commercie van allerlei prullaria stuit mij tegen de borst. Ondanks de bewolking is deze dag een dag om niet te vergeten.
17 juni. Col dÁubisque-Col du Soulor. Fantastisch gewoon. Je moet het zelf gezien hebben anders geloof je het niet! Geweldig natuurschoon langs smalle bergwegen, afgewisseld door tunnels en ravijnen. Werkelijk de moeite waard om een dagtocht van te maken, wat ook vele wielerliefhebbers doen.
18 juni. Gavernie-Luz Ardiden. Les Cirque de Gavernie is een recht opstijgende bergwand dat als een halfrond massief, bedekt met eeuwige sneeuw, de grens vormt tussen Frankrijk en Spanje. Het gehele gebied is een natuurpark onder auspiciën van de Unesco. De omgeving nodigt uit tot lange wandelingen. Werkelijk een prachtig natuurgebied, waar veel buiten sporten worden beoefend.
Luz Ardiden. Een zeer lange klim naar een onherbergzaam gebied. In de winter ski en langlauf gebied, met weinig accommodatie. Wel veel beklommen door wielrenners.
Stijging rond de 9%.
Hautacam-Voie Verts-Stuwmeer Cave d’Azun. Gelijk alle andere ski-stations is ook Hautacam. Alleen de rit er naar toe is een bezoek waard. Haarspeldbochten boven elkaar met stijgingen van meer dan 10%. Kaal en onherbergzaam. Geen bomen maar wel een vegetatie van bloemen en struiken en grazend vee. Opvallend zijn de vele paarden op “Cols”, terwijl het toch vrij fris is hierboven. 6 gr C.
“De Voie Verts “ is een traject van een voormalig spoorbaantje, wat nu een weg is. Wandelaars, fietsers, skaters en rolstoelen maken er gretig gebruik van. Langs mooie natuur leent de pad zich uitstekend voor sportieve uitingen langs snel stroomde rivier die voor vissers, wildwaterkanoën, rafters een uitdaging is. Het stuwmeer in deze omgeving leent zich uitstekend voor een “randonee”.
Pyreneeën. Een mooi stuk Frankrijk, geweldige bergen en mooie cols. Prachtige rivieren en snel stromende beken met hoge watervallen.
22 juni 2004. De Dordogne. Vandaag uit de Pyreneeën naar de Dordogne vertokken. Souillac om precies te zijn. Op camping “La Draille” midden in het bosrijke gebied van Souillac.
De camping maakt deel uit van de organisatie “Beter Uit”. Een goed verzorgde camping met zwembad-reastaurant en winkel. De camping ligt op 6 km van het plaatsje Souillac.
La Dordogne. De naam van deze rivier heeft zijn naam gegeven aan deze streek. Een prachtig stuk Frankrijk met een rijke natuur, slaperige stadjes en verscholen kastelen.
De vele boerderijtjes met kleine landerijen draagt er zorg voor dat de Dordognestreek een “culinair”feest is. Overal is van alles te koop. Streekgerechten, kazen in ontelbare soorten, paté de foie gras met truffel, noten, wijn en fruit. Voor de “gourmet” een paradijs op aarde.
Leuke plaatsen om te bezoeken zijn Sarlat, Domme en Souillac, maar ook ieder ander plaatsje heeft zijn of haar historie om genoemd te worden. Ondanks de tijd van het jaar (voorseizoen) wemelt het hier al van de Nederlanders, wat zich terug vind op de even zovele campings, al of niet geleid door “Nederlanders”.
29 juni 2004. We besluiten na het vertrek van “La Draille” via de autoroute te gaan.
Het is prachtig weer, eigenlijk te mooi om te reizen. Omdat de route door België wordt ontraden vanwege de renovatie van de ring rond Antwerpen, besluiten we om via Luxemburg te reizen. Dit betekent dat we langzaam oostwaarts moeten buigen. Bij Chateau Roux nemen we de RN20, eigenlijk geheel tegen onze gewoontes in. Bij het begin wat “ rond pointes” maar verder kaarsrecht door het landschap.
We passeren typische Franse dorpjes en opeens gebeurt het. In het plaatsje ,
La Ferté St Auban, rijdt een wat na later bleek een oudere dame achter op de caravan.
De schade is aanzienlijk, achterlichten en bumper kapot. Veel consternatie in de smalle dorpsstraat met veel doorgaand verkeer. Na eerst de schade te hebben bekeken, de combinatie zo goed als mogelijk aan de kant gezet om het overige verkeer te laten passeren.
Op naar het politiebureau. Daar met behulp van een agent het schade formulier ingevuld.
Alles kostte een uur tijd. Mijn vrouw heeft zo goed als mogelijk het verkeer geregeld.
Op de camping van het plaatsje hebben we alles met “tape” vastgezet.
Morgen weer verder, richting huis!
Ariën Beersma 2004.
