2005 Vogezen

Respect voor de echten!

Een enkel keer zie je nog wel eens. Ik bedoel die echte kampeerders. Nu behoor ik zelf ook niet meer bij de jongsten, en om in wielertermen te spreken, zit ik in “laatste waaier”. Maar onlangs komt er een ouder echtpaar in de buurt van onze plaats een moderne tent opzetten, het was al tegen het avondeten. De nieuwe tunneltent stond in enige ogenblikken en de kleine Renault Kangoo werd met de achterkant onder de “pet” luifel geplaatst. Ze sliepen in de bestelwagen, een dieseltje met een “grijskenteken. Ook hebben ze een hond bij zich, die geen overlast bezorgt.

Toen ik een jaar of veertien vijftien jaar oud was, zat ik zelfs bij de “verkenners” of zo als u wilt “padvinders”. En ik weet dat het primitief kamperen met de tent luchtbed en slaapzak best een hoop werk met zich mee brengt, laat staan het “koken” op een houtvuur. Maar deze “oudjes” koken op een “primus” met pannetjes met van die losse gevaarlijke haak klemmen. Steeds meer krijg ik respect voor deze mensen, die op hun manier zoals vroeger genoten van het kamperen. De volgende morgen was de tent al weer opgevouwen en ze maakte aanstalten om te vertrekken. “Nog even m’n tanden poetsen” hoorde ik de vrouw zeggen, om even later uit het zicht te verdwijnen ergens naar verre horizonten, genietend vanuit hun tent kijkend naar de ondergaande zon.

Gulpen 22 mei 2005.

25 mei 2005. Gulpen Zuid-Limburg.

Nederland is het land met de hoogste caravan dichtheid van Europa. Zo ook nu in het voorseizoen eind mei. De cheque camping in Zuid-Limburg vult zich al aardig met 60 plussers. Iedere dag komen er nieuwe combinaties bij. Kampeerders die van de VUT of prepensioen genieten vinden rust in het bronsgroen eikenhout. Rust zou je denken, nou niet bepaald,” de hondjes worden uitgelaten”. Nagenoeg heeft iedere caravan of camper een hond bij zich, sommige zelfs twee, met af en toe een geblaf van jewelste als de dieren elkaar begroeten en beruiken. Stil fikkie!, ik zeg stil, luisteren. Ja, ze moeten even aan elkaar wennen. Roept een vrouw in bikini met tijgerprint.

Zou het soms een "aanbieding" zijn van de camping om in het voorseizoen je dieren “gratis” te laten kamperen, c.q blaffen?, het blijkt nergens uit. Grijskoppen hebben nu eenmaal dieren want hun kinderen zijn groot en de deur uit. Je moet iets om handen hebben!

Het is een koddig gezicht om s’morgens en s’avonds het weggetje buiten de camping af te kijken. Allemaal eigenaars met hun hondjes die worden uitgelaten. Het lijkt de rondweg bij Eindhoven wel bij het begin van de vakantie uittocht. Niet alleen campers en caravans en vouwwagens, maar ook bevolkt met huisdieren. Zijn wij Nederlanders toch ergens koploper in!!

Vanmiddag zijn er in onze omgeving drie echtparen gearriveerd met respectievelijk vijf honden. En maar blaffen en grommen. Het lijkt wel een asiel. Grote herdershonden en hele kleine fikkies doen hun best om boven elkaar uit te komen, om even later voor “pampus” onder de caravan in slaap te vallen. Zodra zich er weer ergens geblaf optreedt dan is het hele honden orkest in bedrijf.

“Dat doet ie anders nooit”, zegt de bevallige eigenaresse van een “mechintoshondje”, die mij bij het water halen dreigend aankeft. “hij wil spelen”, zie maar hij kwispelt met zijn staartje.

Zal wel, nogmaals, ik ben geen dierenhater, ik wil er alleen geen last van hebben.

Zo ook bij het “joggen” komen ze al van verre op je af gerend. Zelf zou je nog harder willen rennen, maar voor je het weet staan ze al blaffend en tanden grommend voor je.

“Hier Hector”, ik zeg, “hier en af”. Sorry hoor je in een enkel geval. “Dat doet ie anders nooit”. Zal wel, maar hier staat toch, "Honden aan de riem”, Oh, niet gezien.

Sorry, maar de volgende keer lopen ze weer los.

Vrijheid, Blijheid!

Zondag 30 mei 2005

Het is snikheet deze zondag de 30ste mei. Laten we maar doorrijden, zegt mijn echtgenote, wanneer ik opper om ergens in de buurt van Ludwigshafen zo tegen een uur of 2 een camping te zoeken. Het is te warm op dit uur van de dag ergens op een veldje onbeschut van bomen te staan. Bovendien scheelt het morgen weer, en vanavond koelt het zeker af, gezien de “bloemkoolwolken” die zich in de verte ontwikkelen. “Heute abend und nacht Gewitter”, zo meldt de Duitse Erwin Kroll,” mit ruckgang von temperatur bis 12 –15 Grad.

De reis gaat voorspoedig. Via Koblenz-Ludwigshafen-Karlsruhe-Stuttgart tanken we in de omgeving van Pforzheim. Bij de eerste de beste “Tankstelle” die we op rijden blijkt de weg naar de overkant van de autobahn te voeren, en omdat het voor de Duitsers een lang weekend is, blijkt het een drukte van jewelste. Via omslachtige toegangs wegen sluiten we aan in de rij.

De moter laat ik lopen voor de airco. Na een poosje zijn we aan de beurt en tank de Mercedes vol. Met een caravan achter je valt het niet mee tussen de het en der geparkeerde auto’s en bussen de weg naar Munchen te bereiken, maar even later rijden zonder kleerscheuren weer met de stroom mee richting het zuiden. In ons geval richting Ulm, en vandaar uit naar Bad Waldsee. We hebben een uitnodiging van de fabriek waar onze caravan gebouwd is, (Hymer). Te mogen bezichtigen met rondleiding.Vandaar.

Tegen vieren, en ik stel mij voor dat het bij nagenoeg iedere caravanner zo gaat, komen de boekjes en gidsen te voorschijn om een plaats voor de nacht te zoeken. Aichelberg is de eerst volgende camping. Afslag 58. Nog zo’n 35 tot 40 kilometer.

Aangekomen bij de receptie van de camping zie ik dat het al aardig vol is. Open een open veld wat bij de camping hoort staan al een stuk of tien combinaties aangekoppeld voor 1 nacht.

Rechts buiten de officiële camping is nog een veldje waar ook 2 auto’s met caravan staan. Wij zijn nummer 3. Wat zullen we doen? Lijkt me niets is onze eerste indruk. Het is maar voor 1 nacht. Laten we het maar doen!

Wanneer wij als 3de het veld opdraaien met aanwijzingen van de beheerder, die ons eerst 19 euro afhandig heeft gemaakt voor 1 nacht met stroom en douche die alleen maar koud water produceert vanwege een defecte boiler. Eigenlijk schande!

Bij de camping is ook een restaurantje die er best aardig uitziet, maar door het hoge

“openveldje tarief” vertikken we het om daar te gaan eten. Inmiddels is het veldje vol. 14 combinaties staan erop. Allen zitten in de schaduw van hun caravan. Het is een mooie avond, ondanks dat de autobaan niet hinderlijk dichtbij is. Ik vraag mij af als zo vroeg in het seizoen wanneer allen maar de grijze golf op reis is, zijn de passanten camping al zovol, hoe moet dit zijn in het hoogseizoen? Big business zo’n veldje met een stroompaal.

Ik hoop wel dat de boiler weer gerepareerd is als het seizoen begint.

Aan de omzet kan het niet liggen.

Aichelberg 30 mei 2005.