2010 Vakantieverslag Spanje-Portugal

30-08-2010

430km 19-21gr Bewolkt, matige wind.

2de dag. Uit een fris Val de Vesle bij Chalons en Champagne vertrokken. Het is nog zwaar bewolkt maar gaande weg klaart het op. Blauwe luchten met witte schapenwolken doet de temperatuur op lopen tot 21gr, en het blijft droog wat een verademing is na een dag van stortregen. Via de route National van Chalons en Champagne, naar Troyes en vervolgens over de N7 langs Eauxpuiseau naar Auxerre. Het enige oponthoud is dat je soms door of langs de steden moet. De N wegen zijn prima te berijden in dit gedeelte van Frankrijk die zich als lange linten door het wisselende landschap ploegen.

Af en toe een rotonde, maar bij de steden des te meer. Door naar La Charité via de N 151 naar Bourges. Hier is de route om de stad geleid, een z.g. Rokade (rondweg) zodat het oponthoud nihil is. Van Bourges is het nog 90km naar Chateauroux waar we in Maison Neuve, 10 km buiten de stad een doortrekcamping vinden met voornamelijk Nederlanders die ook op reis zijn.

31-08-2010 dinsdag

Stralend mooi weer. We staan niet al te vroeg op, want we willen het vandaag rustig aan gaan doen. Tenslotte hebben we vakantie. Het komt ook door het reizen, 400 á 500km per dag langs de RN is best vermoeiend. Na een lekkere kop Senseo gaan we eerst tanken in de omgeving van Chateauroux en kopen voor onderweg nog een stokbrood en vertrekken rond 10.30 uit Maison Neuve, richting Limoges via de A 20. De autoroute is “gratuit” tot aan Brive. Heerlijk deze prachtige autowegen, meer ontspannend en je schiet flink op.

Ook zijn er mooie “air’s “ ingericht, waar we tussen de middag in de blakende zon van het verse stokbrood genieten met kaas en tomaat. Bij Brive gaat het rechts af in de richting van Perigeux-Bordeaux A 89, om bij Rouffignac op een schattig campinkje te komen, van Nederlandse eigenaren die juist vandaag de camping hebben verkocht aan een jong gezin uit Parijs. Bleusoleil heet de camping en bestaat uit twee delen. Het uitzicht is prachtig in dit deel van de Dordogne. De rust is overweldigend. We blijven zeker 2 dagen!

1 en 2-09-2010

Na aankomst op de camping Bleusoleil waar we een mooi plekje hebben en het weer prachtig is, besluiten we een dag over te staan. Inmiddels zijn dat er twee.Na een wandeling in de omgeving genieten we van de rust onder de luifel.

Vandaag donderdag 2 september willen we een toertje maken naar Sarlat le Caneda, een schilderachtig plaatsje, waar we jaren geleden ook al eens zijn geweest.

Morgen pakken we de reis weer op richting het Baskenland. Perigeux-Bordeaux-Bayonne-Biaritz - St Jean de Luz-Spaanse grens. A bientôt. Rond 9.00 vertrokken van camping Bleu Soleil waar de heuvel toppen in de mist gehuld zijn.

Na een warme dag is de afkoeling in deze tijd van het jaar duidelijk merkbaar. Het is 14 gr bij het opstaan. Het aankoppelen gaat voorspoedig waarbij de “ mover “ onontbeerlijk is op de smalle paden van de camping. Via een pas geasfalteerde “zubringer" , zo noem je een weg in het Duits die je naar de autoroute brengt.

Bij Perigeux is dat een feit en de Tom-Tom meldt dat tot aan de Spaanse grens het al of niet een tolweg is. Met de cruise-control ingesteld op 90 km, is het een makkie.

We genieten van de omgeving, de blauwe lucht en de zon overgoten landerijen waar zelfs om deze tijd van het jaar nog flink gesproeid wordt. Na 396 km autoweg bereiken we de afslag Urrunge even voorbij St Jean de Luz. De camping is snel gevonden en bevindt zich aan de steile kust van de Atlantische Oceaan. We hebben een prachtig uitzicht over de baai van St Jean de Luz. We blijven hier een paar dagen, dat is vrijwel zeker!

4-9-10-Zaterdag

Strak blauw. 27 gr.

Morgen zijn we al weer een week op pad. Na een wandeling over de hoge kustlijn met dieptes van wel zo’n 50 meter tot de kolkende branding die op de rotsen uiteen slaat, zijn we na de lunch met heerlijk Frans stokbrood, op de tandem naar St Jean de Luz gefietst, een afstandje van 4 km. Het is heerlijk. De frisse zeelucht vliegt langs je heen wanneer je met een gang van 35km naar beneden suist. Maar we moeten ook weer terug?

St Jean de Luz is een pittorske Baskische badplaats met een visserhaven. De typische Baskische bouw manifesteert zich in witte bebouwing met grote schuin lopende platte daken met rode dakpannen. Kenmerkend zijn de kleuren waarmee het hout geschilderd is, Baskisch rood, hard blauw en groen. Meer kleuren mogen ze kennelijk niet gebruiken. Het hoort blijkbaar bij hun cultuur.

Terug naar de camping ging best goed ondanks de steile beklimming langs de kustweg.

Vanaf de camping hebben we een goed uitzicht op de uitlopers van de Pyreneeën en aan de andere zijde de blauwe oceaan. Door der zee is de temperatuur aangenaam 27 gr. onder de blauwe hemel met hier en daar een cirrus windveer aan het firmament. S’avonds in het donker is er een prachtige sterrenhemel en kijken we op de lichtjes van St Jean de Luz.’ Morgen tegen de middag is het plan om te vertrekken naar Valladolid, 400 km Spanje in, maar dat kan veranderen. Voorlopig zitten we hier goed.

5-9-2010 Zondag

399km. 32 gr. Zon.

Reisdag. Rond 9.00 uur uit Urrunge-St Jean de Luz vertrokken en via de autopista richting San Sebastian. Na de grens volgetankt, wat met Frankrijk toch gauw €0.20 per liter voordeliger is.

Al vrij snel wordt het warm, de lucht is staalblauw en zonder enig wolkje aan de lucht. Eigenlijk is het zonde om op zo’n mooie dag te reizen, maar je als je wat wil, moet er wat voor over hebben.. Via de tolweg rijden we naar Burgos. Hier wordt Spanje steeds “geler”, overal zie je grote stukken landbouw grond waarvan het graan al is geoogst. Niet mooi, dor en droog zover het oog reikt. Landerijen geplooid tussen berg ruggen.

Het wordt steeds warmer, om 12.00 uur is het al 29gr.

Op een vieze parkeerplaats met veel zwerfvuil en tussen de vrachtauto’s, eten we snel een broodje en drinken ons laatste restje koffie . Van Burgos gaat het bij de splitsing naar Madrid, west-waards naar Valladolid alwaar we een camping in Totdesillas hebben uitgezocht met restaurant en zwembad. Het wordt steeds warmer en de airco in de auto maakt overuren. Inmiddels is het 33 gr. De camping is snel gevonden en de formaliteiten verlopen vlot. De camping heeft hoge bomen en veel schaduw. Even later genieten we van een drankje en zetten de airco in de caravan op stand 10.

8-9-210 woensdag

Na wind en regen is het stralend mooi weer. Bij het brood halen, hoor ik dat het vandaag een feestdag is in Extramadura. Alles is dicht. Gelukkig verkoopt de campingwinkel nog stokbrood.

Na de perikelen met de schotel ontvangst, (vermoedelijk een breuk in de kabel) is het met een nieuwe kabel weer gelukt beeld en geluid met Nederland te maken en s ávonds kijken we naar de wedstrijd Nederland-Finland 2-1.

In de middag gaan we naar Cáceres. De stad Cáceres bestaat uit twee delen. Oud en nieuw. Jammer is het dat de Plaza Major open ligt voor een nieuw plaveisel, (het lijkt Amsterdam wel) maar de oude vesting werken zijn prachtig gerestaureerd en geven een beeld hoe het leven hier in vroegere tijden plaats vond.

In het nieuwe gedeelte zijn prachtig aangelegde parken met terrassen waar wij voor een drankje neerstrijken.

Morgen naar Cacais niet ver van Lissabon. 346km.

9-9-2010-28gr-404km.

Wederom prachtig weer, geen wolkje aan de lucht. Rond 9 uur, na het af rekenen vertrokken richting Portugal. Van Cáceres naar Badojoz. Er is enige verwarring omtrent de te volgen route. De Tom-Tom geeft even na Cáceres aan dat we rechts moeten, maar de autoweg is rechtdoor. Achteraf blijkt dat via de route nationaal (tweebaans) korter is.

We kiezen voor de snelweg omdat deze net nieuw is, maar blijkt achteraf 50km langer.

Bij Badojoz richting Elvas, waar de Portugese grens wordt gepasseerd. Hier begint de tolweg. We stellen vast dat het landschap in Portugal wat lieflijker is en groener dan in Spanje. Veel kurkeiken en in de bergen kleine witte dorpjes. Het is zeer rustig op de weg. Soms hebben we de indruk dat we geheel alleen op de weg zijn. Voor en achter geen leven te zien, maar naar mate Lissabon nadert wordt dit anders. Portugezen zijn rare automobilisten, van links naar rechts, zonder richting aan te geven. Bij invoegstroken eerst een stuk naast je blijven rijden, om dan vol gas nog net voor je langs de weg op te gaan.

De brug over de Taag geeft een prachtig uitzicht over de stad, een zesbaans wegdek hoog boven het water. De camping in Cascais is snel gevonden, mede dank zij de navigatie, misrijden hoeft niet meer. Wel goed opletten, want met een caravan of camper kun je niet overal langs. De Orbitur campings van de gelijknamige organisatie zijn allen goed ingericht en het is er gezellig druk. We vinden een plek onder de pijnbomen en besluiten om het zeker een paardagen rustig aan te doen, en dan de stad te bezoeken.

Amsterdam- Lissabon 2750 km.

(In mij aantekeningen vond ik nog een stukje wat ik in 2007 heb geschreven)

Portugal 2007

Het is voor ons de eerste maal dat we Portugal aandoen, om precies te zijn, het noorden (Costa Verde) naar Porto. Onze eerste indruk is dat het landschappelijk liefelijk is en de bebouwing los van elkaar. Geen grote flats maar los staande huizen waarvan vele zeer mooi maar ook vele krotten (armoede). In de Costa Verde is het landschap afwisselend groen en soms rotsachtig. De grote wegen, al of niet gebouwd met behulp van de Europese Gemeenschap zijn goed. (tol). Maar zodra je op een binnenweg komt zijn deze slecht tot zeer slecht. Vele keien en geprepareerde macadamwegen die het predikaat weg niet verdienen.

En dan de berijders van dit soort wegen, nagenoeg altijd hard rijdend en telefonerend, zonder enig geduld of mededogen met andere weggebruikers, schieten zonder richting aan te geven, links en rechts voorbij, zelfs op de snelwegen. Het “motto” is, “ik rij hier en ik moet erdoor”, zo ook op kruisingen. En dat op deze erbarmelijk slechte wegen. Wat ook opvalt in het nadeel van de Portugezen is het vuil. Overal vindt je zwerfvuil. Met het gemak van plastic tasjes wordt overal rotzooi neer gekwakt. Zonde, want het geeft al een dergelijk somber imago om nog niet te spreken van de vele overlast van vliegen. Dat komt door al het vuil en afval die men overal achter laat, ondanks dat er hier en daar voorzieningen zijn gemaakt om het in te deponeren.

Ook mistroostig is het achterstallig onderhoud van wat eens met status is gebouwd. Vooral in de steden. Roest en rot gaan hier hand in hand. Jammer. Ook wordt er nieuw gebouwd en dat ziet er duurzamer uit, maar ook dat verpauperd als men het niet onderhoud.

Een pluspunt is dat de zon bijna altijd schijnt en de Portugezen aardige mensen zijn.

September 2007 Angereis-Lavra-Portugal

15-09-2010

25gr licht bewolkt.

Op dit moment wanneer ik dit schrijf kijk ik met één oog naar Real Madrid –Ajax. Het is nog 0-0.

Voor ons was het een leuke dag na weer een dag van reizen. Na de koffie zijn we met de auto naar Cabo da San Vincente gereden vlak bij Sagres. Het zuidelijkste puntje van Portugal. Hier komen winden en golfstromen bij elkaar wat een prachtig natuur verschijnsel geeft van water tegen de 50 meter hoge rotsen. Ook hebben we het Fort Sagres bezocht.

Je vraagt je af waarom mensen toentertijd zulke verdedigingwerken bouwden. Waar waren ze bang voor? Zeerovers? Onmogelijk om vanuit de zee de hoge rotsen, en dan nog eens een muur van 10 meter hoog te beklimmen. Het fort is zo groot dat je van een legerplaats kunt spreken. Inmiddels is het 1-0 voor Real Madrid.

Na het bezichtigen van het fort zijn we richting Lagos gereden, zo’n 30km van Sagres. Tot onze verrassing is dit werkelijk een heel leuk stadje, er is “reuring” en het leeft. Veel winkels en restaurants voor de vele toeristen die voor levendigheid zorgen. Tegen 6 uur zijn we weer thuis na getankt en boodschappen gehaald te hebben. Morgen is er een verplaatsing naar Faro.

16-09-2010

Licht bewolkt.

Met een waterig zonnetje vertrokken uit Sagres naar Faro. 105km. Het plaatsje waar de Orbitur camping is gevestigd heet Quarteira, niet ver van de hoofdstad van de Algarve, Faro, en ongeveer 14 km van Albufeira. Na de middag arriveren we daar en het is inmiddels al flink opgeklaard. De zon staat wederom aan een blauwe hemel. De camping is snel gevonden mede doordat je de coördinaten in de Tom-Tom kunt zetten, en zij (met vrouwelijke stem) brengt je voor de deur. Je moet wel goed opletten dat je niet door smalle straatjes en of zandweggetjes wordt gestuurd want dat behoort hier zeker tot de mogelijkheden.

De camping is vrij groot en zeker niet vol, nog plek voldoende al komen er nog vele bezoekers bij. Er is voldoende schaduw onder de hoge eucalyptusbomen, want inmiddels is het alweer 30 gr. Ook zijn er tenten en bungalows te huur van Eurocamp en Key-camp.

Vanmiddag gaan we het rustig aandoen na al dit gereis. We blijven hier zeker een aantal dagen. Vanavond? Pannenkoeken bakken onder de luifel.

Afgelopen nacht begon het te regenen met zelfs een klap onweer. Tegen de morgen schijnt de zon weer. Na de koffie hebben de camping eens rondgelopen, en in de middag naar Quarteira wat op loopafstand is. Tot onze verrassing is het strand vlakbij. Een mooie boulevard met bankjes, palmen en terrasjes. Ook een fietspad zover we konden kijken. Dus morgen op de tandem.

De volgende dag met de fiets langs de boulevard van Quarteira. Gewandeld langs het strand en de Atlantische Oceaan langs onze voeten laten spelen. Terrasje gepakt en verder lekker rustig aangedaan.

Maandag 20-09-2010

Bewolkt met veel zon. 28 gr.

Alweer maandag. Als je het leuk hebt gaat de tijd snel. Zondag, gisteren hebben we het rustig aangedaan. Wat gefietst en onder de luifel gelezen. Vanmiddag met de auto naar Faro gereden, de hoofdstad van de Algarve. De oude kern doet typisch Portugees aan, het is alsof je in een Zuid-Amerikaanse film terecht gekomen bent. Gebouwen en kerken met façades en grote deuren en ramen. Alles wit. De winkelstraat is niet zo gezellig als bv. Lagos. Wel is er een groot winkelcentrum met allerlei fast-food eethuizen. Ook leuke winkels van de bekende merken. Het weer is nog steeds prima, alleen vandaag lichte bewolking en veel zon, 28gr en matige wind. Morgen willen we naar Albufeira hier 17 km vandaan.

23-09-2010

Bewolkt en regen. Na een weekje Quarteira vertrekken we naar Sevilla. Mede doordat het weer ging veranderen besluiten we te gaan reizen. S’nachts begint het zacht te regenen en dat gaat bijna de gehele dag door. We hebben gekozen voor een camping 93 km verderop bij Isla Cristina.

Daar aangekomen, terwijl het nog regende, leek het ons niets. De omgeving niet en de camping ook niet.

We besluiten door te gaan. Sevilla, zo geeft de Tom-Tom aan is nog 153 km.

Via de autovia is het tot Sevilla een eenvoudige opgave, maar hoe dichter bij de stad wordt het drukker en drukker. Omdat deze camping niet vermeld is in de ACSI gids kunnen we geen coördinaten invoeren. Tot overmaat van ramp is de camping niet bewegwijzerd en daarom is het zoeken geblazen. Een paar keer vragen o.a. bij een benzine station, doet wonderen, want uiteindelijk komen we bij de camping.

Bij navraag waarom er geen bordjes staan, is het antwoord dat het niet mag van de ciudad (gemeente), terwijl het overal vergeven is van borden en reclame uitingen. Maar dit terzijde. De camping is een typische stads camping voor een bezoek aan Sevilla. Vrij druk en kleine plaatsen. Morgen op naar Sevilla!

25-09-2010

Zon 29 gr. 178km.

Na het ontbijt vertrokken van camping Villsom in Dos Hermanas bij Sevilla. Op deze drukke stadscamping met kleine plaatsen is het al druk van komende en gaande vakantievierders.

De navigatie wijst ons de weg en via de buitenwijken van Sevilla bereiken we de A4 naar Cordoba. Ons plan is Andalusië, en dan de steden Sevilla, Cordoba en Granada te bezoeken. Qua kilometers is dit niet zo handig, toch gauw 150 km om, maar de steden liggen nu eenmaal niet op één lijn op onze wereld.

Tegen 1 uur passeren we de stad Cordoba om bij Villafranca de Cordoba op camping Abolafia neer te strijken . De eerste indruk is prima en de receptie vriendelijk. Al gauw staat de zaak op de plek om even later luisterend naar Radio 1 van het Spaanse stokbrood te genieten met druiven toe.

29-09-2010

30 gr. Staalblauw met geen wolkje aan de hemel.

Omdat er voor vandaag voor geheel Spanje een nationale staking is uitgeroepen en mede daardoor het openbare leven stil ligt, besluiten we om morgen naar de stad te gaan.

Vandaag maken we een toertje door de Sierra Nevada, het gebergte waar we tegen aan kijken vanaf de camping, met aan de andere kant het gezicht op Granada wat vooral s‘avonds een feeëriek schouwspel geeft.

Met de snelheid van een toerist rijden we de brede bergweg omhoog naar 2200 meter .

Af en toe stoppen we om van het uitzicht te genieten, vooral de vergezichten op de grote stad Granada, de bergen en stuwmeren..

Bij het skistation is de temperatuur gedaald tot 17 gr, wat toch aangenaam is in de felle zon.

Op een terras genieten we van een drankje en het uitzicht van wat toch een groot skigebied is met diverse liften zover het oog reikt.

Bij terug komst rond 17.00 uur wijst de thermometer 30gr, genoeg om verkoeling te zoeken in het in Moorse stijl afgewerkte zwembad van de camping Reina Isabel.

Wat met name mij zo aantrekt in deze zuidelijke landen, zijn niet alleen de bezienswaardigheden, maar vooral het prachtige stabiele zonnige weer. Iedere dag volop zon en lekker warm. Op de radio 5 zingt Connie Stuart op dit moment

“Wat voor weer zal het zijn in Den Haag”?, zeker niet zo mooi als hier Mijn lijflied is van de Beatles;

One day, You look, too see I’have gone

For to morrow mey rain, so I’ll follow the sun.

02-10-2010. Zaterdag.

Zon 30gr.

Omstreeks 10 uur, na nog een kopje koffie, draaien we de pootjes op om te vertrekken van camping Reina Isabel in La Zubia bij Granada.

Het is rustig in de buitenwijken van Granada, en al spoedig rijden we op de autovia naar Motril. We hebben een camping uitgezocht tussen Motril en Almeria, bij Castillo de Banos. Ongeveer 90 km. Het is vrij warm vandaag en het vinden van de camping gaat vrij makkelijk.

Na de administratieve plichtplegingen, en hier in Spanje kunnen ze er ook wat van om er een papierwinkel van te maken, zoeken we een plekje met vrij zicht op het zuiden.

Dit voor de TV schotel, want ik wil niets missen van het wereldkampioenschap wielrennen.

De camping doet een weinig groezelig aan, rommelig en er zijn veel vliegen/muggen.

De camping ligt aan zee, met een keienstrand met zwart zand, wel is er veel schaduw op de camping van diverse bomen en struiken zoals coniferen, ficusbomen, Chinese rozen, bamboe, diverse palmsoorten en parasol dennen. Zeer gevarieerd.

We doen de was, die snel droog is in een brandende zon met een licht zeebriesje. Straks nog even zwemmen.

Of we morgen doorgaan besluiten we morgen.

03-10-2010

Zon-Licht bewolkt.27gr. 255km.

We besluiten te vertrekken. De camping is niet echt slecht, maar de omgeving heeft niets te bieden en bovendien kom je om van de vliegen. Dit komt voornamelijk dat men slordig omgaat met hygiëne en vuil beheer. Bovendien is er tuinbouw met oneindig veel plastic kassen.

We kiezen een camping bij Cartagena aan de kust. Via de AP 7 (tol) gaan de ruim 255km onder de wielen door.

Bij aankomst op camping Los Madriles bij de plaats Mazarron op Isla Plana, klikt het vrijwel gelijk., en hebben lichte spijt dat we gisteren niet zijn doorgereden.

Een mooi gelegen terrassen camping met uitzicht op zee. We vinden een prima plek met water en afvoer op de plaats. Vooral het uitzicht is mooi. We kijken op het zwembad, wat elke nacht met nieuw water vanuit de Middellandse zee, waarvan we de branding kunnen zien en horen, wordt ververst. Dit is een plaats om zeker een paar dagen te blijven.

Alle voorzieningen zijn aanwezig en het is er gezellig druk.

De Tom-Tom rekent uit dat de grens, La Jonquera met Frankrijk 775km is. In de loop van de week maar eens kijken hoe we die het beste kunnen overbruggen, om daarna nog een weekje in de Vaucluse te staan.

Door het Spaans landschap reizen heeft verschillende facetten. Is het noorden vrij groen, bossen en groene weiden. Het midden daar in tegen is dor, geel en rotsachtig. Het zuiden is bergachtig met vele olijfgaarden. De omgeving van Granada (Andalusië) is ruig.

Hoge bergen met weinig begroeiing. Het zuidelijk gebied langs de kust is ronduit ruig en kaal, en met zover het oog reikt tuinbouw kassen van plastic. Vuil en vies, soms helemaal verwaaid met flarden plastic, wat een macaber gezicht is. Het lijkt het enige middel van bestaan hier. Gewassen kweken in plastic kassen. Gekscherend noemde ik deze Costa del Sol, de Costa Plastica, maar ook hier moet je overleven. Waarvan akte.

10-10-2010

Strak blauwe lucht 24 gr. Zon.

Na een fiks onweer klaart het weer op, en s’morgens schijnt de zon weer. Omdat wij met deze omgeving bekend zijn, stappen we op de fiets om te kijken of alles nog bij het oude is gebleven, Het eerste wat opvalt is, dat er een nieuw fietspad is aangelegd rond Benicassim. Dwars door de sinasappel plantages komen we uit in het dorp waar de markt is. Ook nemen we een kijkje op Bon Terra, de camping waar we meermalen hebben gestaan. Het is er druk, de camping is nagenoeg vol. We ontmoeten nog oude bekenden die ook dit jaar weer voor een week of zes op hun vaste stek staan. s’Middags wandelen we door de branding op het brede zandstrand.

Eigenlijk was er niets veranderd!

12-10-2010

Regen. 412km.

De aangekondigde depressie heeft vannacht al zijn vocht neergelaten aan de Spaanse kusten.

Het regent de hele nacht.

Met de regen jacks aan koppelen we de caravan aan de auto, en vertrekken rond 08.30 van Camping Azahar in Benicasim. Omdat het weer slecht is kiezen we voor de AP7 richting Tarragona-Barcelona-Spaans Franse grens.

De regen komt met bakken uit de hemel. Het enige voordeel hiervan is, dat onze combinatie redelijk schoon gespoeld wordt. Voorbij Barcelona wordt het wat droger. Met een harde noorden wind op kop passeren we rond 16.00 uur de Spaans-Franse grens, om in Le Boulou de camping op te zoeken. Morgen beloofd het beter weer te worden. Dan vertrekken we naar Aubignan aan de voet van de Mont Ventoux.

13-10-2010

Regen, daarna zon. 400km.

Om plus minus 15.00 draaien we camping Le Bregout op aan de voet van de verschrikkelijke berg de Mont Ventoux.

Het gaat snel via de autoroute met de mooie naam Lanquedocienne, na een nacht met veel regen in Le Boulou op camping Les Oliviers.

Gelukkig stonden we aangekoppeld bij vertrek, want rondom de caravan stond ik tot mijn enkels in het water.

Onderweg zien we wilde rivieren vol met slib en takken. Na Perpignan breekt de zon door. Een verademing.

Op een parkeerplaats vegen we de caravan uit en kloppen de kleedjes. We drogen de sandalen en sloffen in het zonnetje.

Na Orange is de afslag naar Carpentras en dan nog enkele kilometers naar Aubignan.

Bij de receptie van Le Bregout staat onze naam nog in de computer van het bezoek vorig jaar, zodat het inschrijven snel gedaan is. We zoeken een mooie plek vlak bij een kraan en elektropaal en even later genieten we van een drankje in de herfstzon.

Als het weer goed blijft, blijven we enige dagen temeer omdat de markten in deze omgeving leuk en aantrekkelijk zijn met vele artisanale producten.

14-10-2010

Zon-Blauwe lucht 22gr.

We zijn nu een dag op camping Le Bregout, en het is een mooie dag. S’Nachts fris 6 gr, en overdag een heerlijk zonnetje 22gr. Wel even wennen als je Spaanse temperaturen gewend bent. S’Morgens drinken we koffie met Hanny en Leen die hier ook op de camping staan. Na de middag fietsen we door de wijnvelden van de Vaucluse met op ons neerkijkend de alom aanwezige Mont Ventoux.

15-16-17-2010

Zonnig. Veel wind. Fris.

De paar dagen dat we nu hier in de Provence zijn, is het weer goed maar toch wel aan de frisse kant wanneer je niet in het zonnetje zit. Af en toe staat er een koude noorden wind.

We brengen de dagen door met wat boodschappen doen en markt bezoek. Na de markt van Carpentras, gaan we zondag naar Isle sur la Sorque. Mooi en vooral kleurrijke markten met een grote diversiteit aan koopwaar gecombineerd met een antiek/rommelmarkt.

Vooral Isle s/l Sorque is de moeite waard.

Morgen,maandag is de markt van Bedoin, aan de voet van de Ventoux.

Tegen woensdag willen we noordwaarts vertrekken om in het weekend weer thuis te zijn.

Een bijkomend aspect is het feit, dat door demonstraties omtrent de pensioenleeftijd van de Franssen, op diverse fronten wordt gestaakt. Zo ook bij de distributie van brandstof. Bij sommige pompen is de brandstof al op, en andere kun voor € 20.- tanken. We hebben volgetankt, maar hiermee komen we Frankrijk niet door. We zien wel hoe het zich ontwikkeld. Tenslotte hebben we ons huis bij ons.

21-10-2010

Volop zon. Matige wind. Wel fris. 15 gr.

Rond 9.00 uur uit Aubignan vertrokken via de “péage” richting Lyon.

Het nieuws via de media, berichten niet over blokkades, maar wel van droog staande tankstations. Gelukkig hebben we van dit alles geen last gehad. We hebben 1 station langs de snelweg gezien die gesloten was. We hebben dan ook sterk de indruk dat de media de zaak soms ernstiger voorspiegelen dan de werkelijkheid. Maar je weet het niet!

Om even over 15.00 uur zitten we op Camping Munnicipal Maçon in de zon.

22-10-2010

Nevel-Licht vriezend. 445km.

Na een koude nacht vertrokken van Camping Maçon. Via de autoroute gaat het richting Dyon, om vervolgens af te buigen naar het oosten. Nancy-Metz-Luxemburg. Het weer is niet zo mooi als gisteren, maar het blijft droog.

Wel is het koud 4 á 5gr.

Op camping Kockelscheuer in Bettembourg (Lux.) brengen we de nacht door om morgen de laatste etappe te voltooien naar huis.

23-10-2010

Mist en later regen en harde wind. 424 km.

In aangevroren mist vertrokken na eerst vol getankt de hebben in Steinfort, even van de snelweg. We doen dit altijd hier omdat het bij de tankstations in Luxemburg aan de snelweg zeer druk is. Bovendien zijn er hoge stoepranden en smalle doorgangen wat met de caravan lastig is. Via de E25 en de E411 komen we bij Brussel waar het plenst van de regen en deze houdt aan tot aan huis. Tegen 15.30 staat de caravan weer op zijn plek om uitgeladen te worden.

Samenvattend: Het was een geweldige mooie reis. Mooi weer. Hoogste temp. 35gr.

Laagste temp. – 2 gr. Regen 2 dagen van de 57.

Wel veel km onder wielen, maar als je wat wilt zien moet je dat er voor over hebben. 7358km.

Hoogtepunten: Lissabon-Cascais- Quarteira, Portugal. Sevilla-Cordoba- Granada-Sierra Nevada-Los Mardiles Cartagena, Spanje. En in de laatste week Aubignan aan de voet van de Mont Ventoux.

Ariën en Elly Beersma