2004 Reisverslag Spanje
Vakantiereis naar Spanje najaar 2004.
Op 29 augustus 2004 zijn we voor een vakantie vertrokken naar het zuiden. Doel Spanje.
Om 06.15 weggereden uit Zwanenburg. Het is zondag, dus weinig vracht verkeer. Via de A2 naar Maastricht en dan autoroute Boudewijn naar Verviers-Malmedy-Bitburg naar Trier, om via de stad Luxemburg naar Nancy te rijden. We kiezen voor deze route omdat op de E 25 veel onderhoud werkzaamheden zijn. De reis gaat voorspoedig en omdat Bert en Lien ook op weg zijn willen we proberen om Macon te halen als overnachtings camping. Eigenlijk is dit veel te ver om op een dag te reizen, maar het weer is goed en de omstandigheden prima, dus besluiten we door te rijden. Zoals alle loodjes het zwaarst wegen, zo ook nu!
Als we de camping in Mâcon naderen staat er 850 km op de dagteller en we zijn best wel moe van het reizen. Na het eten treffen we Bert en Lien en drinken gezamenlijk koffie om daarna het bed op te zoeken want morgen gaan we verder naar het zuiden.
Bij het vertrek de volgende morgen rijden we gezamenlijk nog een eind op om bij Remoulins ieder zijn weegs te gaan. In de namiddag vinden we een camping in de omgeving van Narbonne. Toch ook deze dag weer ongeveer 500km gereden en we zijn behoorlijk af gereisd. Moe maar voldaan rusten we lekker uit met zijn tweeën Het is warm, de airco draait op volle toeren, zodat we lekker koel gaan slapen.
31 augustus.
Op naar Spanje. De laatste ruk. We zijn de autoroute zat, alleen al van de tol, maar gelukkig valt de mistral wind in deze contreien mee. Rond Barcelona is het erg druk, veel vracht verkeer en weg werkzaamheden. 50 km verder komen we in de omgeving van Villenova i la Gultru, alwaar de camping met dezelfde naam zich bevindt. De ontvangst is prettig en goed geregeld.
Het is een groot park met vele palmen en bloemen. Alle faciliteiten zoals zwembaden, restaurant en winkel zijn aanwezig en het sanitair is prima. Het is behoorlijk warm als we de luifel ervoor trekken, maar even later is het aangenaam en kan het grote luieren beginnen.
6 september 2004.
Onze najaars vakantie is alweer een week oud. We staan nog op Villenova park. De camping is tegen een heuvel gelegen en ongeveer 3 km van het strand. Een prima plaats maar toch mis je de gezelligheid van een promenade of boulevard van de plaatselijke badplaats. Gisteren hebben we een auto tocht gemaakt naar de omgeving van Tarragona, en kwamen in Salou en Cambrills terecht. Deze plaatsen zijn echte vakantie dorpen met veel campings en terrassen en even zoveel souvenirs winkels. Uitnodigend zijn de prachtige zandstranden en de wandelpromenade. Ook is achterland de moeite waard met wijn uit de Penedes.
8 september 2004.
Gisteren dinsdag zijn we aangekomen op camping Bon Terra in Benicasim, 200km naar het zuiden. Tarragona-Valencia. Via de autopista gaat dat uitstekend. Het landschap verandert langzaam naar wat minder groen, dor en bergachtig. De wijn van de Penedes veranderd in sinaasappel plantages in uitgestrektheid zover je kunt kijken.
Bij afslag 45 verlaten we de snelweg na eerst € 11.85 met de visa kaart betaald te hebben. Overigens de tolpoortjes zijn smal. Een caravan van 2.50 breed heeft moeite om hier onbeschadigd door te gaan. De camping bordjes van Bon Terra verwijzen in de richting van het stadje en het strand. Even later rijden we in de bebouwing. Het blijkt dat de camping in het stadje ligt op loopafstand van het strand.
Het inchecken gaat snel en we mogen zelf een “pitch” uitzoeken. De plekken zijn ruim ongeveer 90 M2, en we kiezen voor een plek nabij het toilet gebouw, waarvan er op de camping meerdere zijn, allen prima uitgerust met goede douches en warm water.
Op het eerste gezicht “klikt” het op deze camping, en ondanks dat het behoorlijk waait staat onze luifel in een mum van tijd.
Bij de ingang van de camping is de winkel en het restaurant. Ook is daar een leuk zwembad
die ik bijna elke dag zal gebruiken naar blijkt uit de rest van ons verblijf op Bon Terra in Benicasim.
Het weer is herstellend van een onweers storing met veel regen. Maar even later schijnt de zon en het is 27 C .
13 september 2004.
De dagen volgen elkaar op in eenzelfde ritme. S’morgens douchen, ontbijten, wat lezen, weer eten en dan naar het strand. Flaneren langs de vloedlijn of wat wandelen op de promenade boulevard. Terrasje pakken en weer naar de caravan. Douchen en daarna wat drinken met een “nootje” erbij en langzaam het avond eten voorbereiden.
Iedere dag zon en warmte. Vandaag gaan we met de auto de omgeving verkennen.
Eerst naar Oropesa een gelijk aandoendend plaatsje als Benicasim maar net even anders.
Daarna in de middag willen we het achterland in. Opmerkelijk is dat elke dag de zon schijnt nu ook in september is het 28C of meer. Als je de indruk krijgt, nu gaat het weer veranderen dan is het na een poosje ook weer hersteld en schijnt de zon nog uitbundiger dan daarvoor.
“dat is Spanje”!
20 september 2004.
De provincie Castellon met de gelijknamige plaats Castellon is een industrie havenstad. Veel hoogbouw met lange rechte straten. Niet veel te beleven. Even buiten het plaatsje is een havengebied dat “Grou” heet. Daar is een Carrefour, een hypermarkt met alles erop en eraan. Wanneer het even wat bewolkt is dat tevens een mooie aanleiding om even wat boodschappen te doen. Er zijn terrasjes en je kunt ook tanken en de auto door de wasstraat doen en in het cafetaria een hapje eten.
22 september 2004.
Benicasim-Costa Azahar-Bon Terra.
Rond 1930 moet Benicasim al een vooraanstaande badplaats zijn geweest. Dit getuigt uit de aanwezigheid van een groot aantal “villa” in Romeinse stijl. Schitterende gebouwen met evenzo mooie tuinen, voorzien van palmen in verschillende soorten. Bougainville in diverse kleuren, Chinese rozen afgewisseld met Ficus en ander exotische planten. Heel mooi! Natuurlijk wisten ze in 1930 ook dat de klimatologische omstandigheden hier zeer stabiel zijn. Dat klopt ook wel want iedere dag is er volpop zonneschijn en nauwelijks enige neerslag. Soms verlang je er gewoon naar, zeker als bij de bergen de wolken zich samen pakken. Nu komt er regen, denk je, maar even zo vrolijk is het daarna verdwenen.
De Costa Azahar, zoals deze kust naar Valencia wordt genoemd, is nagenoeg overal hetzelfde. Zandstranden afgewisseld door smalle stroken kust met gezellige badplaatsen.
Bon Terra is een goed verzorgde camping met ruim voldoende plaatsen en toiletgebouwen. Uitstekende sanitaire voorzieningen. ACSI per nacht € 13.50.
Aan de rand van het plaatsje Benicasim een ongeveer 500 meter van zee. Prima zwembad-bar en winkel.
Lands wijs, lands eer!
Benicasim September 2004.
Feestweek ter ere van St Thomas.
Zo tijdens de feestweek van St Thomas, beleef je de Spaanse leefwijze en cultuur. Als eerste valt op dat s’middags tussen 14.30 en 17.30 alles dicht is . In alle winkels en in de straten is het rustig, zelfs het strand is leeg. Tegen “zessen” komt het leven weer opgang, en nu tijdens de feestweek duurt dit tot diep in de nacht. Zo tegen “zevenen” komen de kinderen uit het stadje in optocht langs, nog net voor het avondeten om hun “kunstje” te doen. Majorettes, de drumband en alle verenigingen. Tegen “tienen” is het avondeten. Voor die tijd kun je in de restaurants praktisch niet terecht, maar nu zijn alle cafe’s, restaurants en terrassen stik vol. Hele gezinnen met opa’s en oma’s zitten aan de dis. Veel vis en schelpdieren worden in combinatie met een soort toastbrood en pimentos als groenten verorberd en weggespoeld met veel water en voor de ouderen wijn. Na de maaltijd begint de “paseo” , het flaneren door de straten.
Met kinderwagens en zelfs de hele kleintjes op de arm lopen ze door de zwoele avond.
Nu tijdens de feestweek begint de “herrie” vooraf gegaan door vuurwerk en het nodeloos uitdagen van enkele stieren in de provisorische “arena”, is feest pas goed op gang en gaat door tot ver in de nacht, gepaard met doffe knallen en luide flarden wat “muziek” heet.
Als compensatie voor dit geheel is er de “siësta” en elke dag de “zon” in een wolkenloze hemel.
A Beersma
Benicasim Spanje
2 oktober 2004.
Enkele dagen geleden zijn we naar Valencia geweest, de hoofdstad van de gelijknamige provincie. Met de trein van Benicasim naar Valencia Nord. Vanuit het vertrek zie je links en rechts grote sinaasappel plantages met af en toe een “sapfabriek”, want een groot deel van de productie wordt ter plaatse verwerkt tot “jus d,órange”.
Het mooie station, naast de stierenvecht arena ligt midden in het centrum van de stad.
300 dagen per jaar schijnt de zon, zo vermeld de promotie folder van de Valenciaanse VVV.
We lopen in de richting van de Plaza de Reina alwaar de “toeristbus” al op ons wacht.
Voor € 12.- kunnen we de hele dag met de bus in en uitstappen waar we maar willen. We maken de hele tour, en besluiten dan in het center commercial een stop te maken om iets te eten. In dit gedeelte van de stad zijn en worden ultra moderne gebouwen neergezet, futuristisch en architectonisch ware hoogstandjes.
Het oude centrum van Valencia is zeer mooi en goed onderhouden, alleen de zijstraten zijn rommelig en vuil maar wel de moeite waard om gezien te hebben. Winkelstraten zijn bemand door kleinere zaken met als uitzondering de warenhuizen van “El Corte del Ingles”
De Bijenkorf van Spanje.
“Valencia,een stad die je gezien moet hebben”!
Donderdag 14 oktober 2004.
Ha’ alweer zon! Zo is het elke morgen als we opstaan. Nu al zo’n 5 weken achter elkaar een blauwe hemel met af en toe een wolkje. Toegegeven, 1 avond wat onweer met regen en voor de rest iedere middag boven de 26 gr met een lage luchtvochtigheid. Een soort “microklimaat” moet er hier heersen, altijd een strak blauwe lucht met achter de bergen wat lichte bewolking.
Op de satelliet ontvanger (wat een uitvinding!) zien we dat er bij de “Costa’s” steeds goed weer wordt verwacht, terwijl het in noord Europa het slecht weer is. Regen en wind afgewisseld met opklaringen. Lage druk gebieden volgen elkaar in rap tempo op.
Langs de Costa Azahar is het prachtig weer, maar in de streken boven Tarragona-Barcelona, kan dat wel anders zijn, zo vertelde mij een ingewijde. Zij kunnen het weten!
22 oktober 2004.
Inmiddels zijn we weer op de terugweg naar Nederland. Afgelopen dinsdag zijn we uit Benicasim vertrokken na een verblijf van zes weken. 42 nachten om precies te zijn. Bij de Spaans Franse grens La Jonquera hebben we in Le Boulou op camping L’Olivette twee nachten gestaan.
Vanuit hier hebben we een tocht gemaakt langs de kust naar Spanje.
Een prachtige rit langs diepe kliffen en mooie vergezichten. Uiteindelijk komen we in Roses terecht na eerst wijn gekocht te hebben bij de plaatselijke coöperatie in Villajuicha, als eender 4 jaar geleden.
Roses was in onze beleving kleiner dan toen. Het stadje is leeg om deze tijd van het jaar.
Terug via de autoroute naar Le Perthus en zo naar Le Boulou.
De volgende dag zijn we doorgereden naar Narbonne. Camping La Nautique. Een grote camping met veel groen en sanitaire voorziening op de plaats. Hier blijven we een nacht overstaan.
Na Narbonne is onze volgende overnachting in Valence Sud. Een matige camping met een veel te hoge prijs voor een combinatie, twee personen en stroom.
Via Macon naar Luxemburg, waar we op Kockelscheuer de was hebben gedaan en de caravan van binnen schoon gemaakt. De voorzieningen hiertoe waren uitstekend.
Morgen 27 oktober (woensdag) is de laatste etappe naar huis.
Overzicht van de campings onderweg.
Macon: Prima doortrekcamping niet ver van de autoroute.
Narbonne, La Grange Neuf: Bij Sigean 7km terug rijden naar Sigean. Veel lawaai van autoroute. Duur en weinig comfort.
Villanovapark: Groot-Parkachtig-Massaal-Goede sanitaire voorzieningen
Bon Terra, Benicasim: Prima camping voor een langer verblijf. Goede sanitaire voorzieningen. Dicht bij strand en dorp.
Les Olivittes, Boulou: Doortrekcamping. Eenvoudig langs de RN. Er is nog een camping Les Oliviers-nagenoeg gelijk.
Nautique, Narbonne: Mooie camping met eigen sanitaire voorziening op de plaats (matig). Afgelegen van de faciliteiten.
Valence: Zeer matig. Kuilen en veel te dure stroom.
Bettembourg, Kockelscheuer. Uitstekende camping. Goede voorziening. Relatief goedkoop.
Ariën Beersma
Oktober 2004